Ertuğrul KÖSE

Kastamonu’nun makine mühendislerinden, sanayicilerinden ve Tahriksan Redüktör kurucusu Baha Kalay ile yaptığımız söyleşide; Seydiler Organize Sanayi Bölgesi’nin kuruluş sürecinden, askerlik anılarına, Vali Erdoğan Bektaş ve Bakan Murat Başesgioğlu’na kadar pek çok başlığı konuştuk. Sanayiye adanmış bir ömrün satır...

Eyüp Kültür Merkezi’ndeki bir nikâhla başlayan günüm, yine Eyüp’te yatsı ezanıyla son bulan anlamlı bir tefekküre dönüştü. Gençliğe, imana ve kutsallara dair önemli bir ders aldım.

Kastamonuspor artık kaderine terk edilmiş bir kulüp görüntüsünde. Sistemsizlik, belirsizlik ve vurdumduymazlık bu şehrin takımını yok oluşa doğru sürüklüyor. Ya güçlü bir irade ortaya konur, ya da bu işi kapatacak cesur bir karar alınması gerekiyor.

Kastamonuspor her sezona “şampiyonluk” hedefiyle başlıyor gibi ama sezon sonlarında yalnızlığı ve belirsizliği yaşıyor. Yıllardır süregelen başkanlık krizi, vizyon eksikliği ve altyapı yoksunluğu artık sistemli bir çözüm istiyor. Bu yazı, bir çözüm önerisiyle geliyor.

Ferdi Zeyrek gibi başkanlar, Şefik Aygöl gibi valiler neden ve nasıl kısa sürede halkın gönlünü kazanabiliyor? Bu insanlar neden hep aklımıza Recep Yazıcıoğlu’nu getiriyor? Belki de cevap, sadece samimiyet değil, sistemin ta kendisinde gizli…

Kurban Bayramı’nda Taşköprü’de yoğunluk vardı. Belediye mezbahanesinde kurban kesimi, kalabalık pazar, köy mevlütleri ve bir türlü çözülemeyen ekmek meselesi… Hepsini gözlemledik, yazmaya çalıştım.

Kastamonu’nun futbol kenti olması için Süper Lig rüyasından önce altyapıya yönelmesi gerekiyor. Altınordu gibi modeller örnek alınmalı, Kastamonu ve ilçelerimiz kamp ve futbolcu yetiştirme merkezi haline getirilmelidir.

Mayıs ayının başı anne ve babamı köye götürmek için gittiğim Taşköprü’de girdiğim marketlerin içinde ve en can alıcı genelde giriş taraflarlarında çuval çuval kedi mamaları gördüm. Ambalajları da o kadar cafcaflı ki adeta albeni albeni diyor. Tabi kedi mamalarını görünce...

Köylerimiz yalnız değil. Muhtarlarımız, derneklerimiz, yerel yöneticilerimiz ve devlet büyüklerimiz; gelin bu sesimizi duyun. Çiftlik Pazaryeri bir sadece yerleşim değil, bir hayalin adıdır aslında.

Çiftlik Pazaryeri’nin yeniden hayat bulması, sadece bir yerleşim değil; bir ruhun, bir kültürün ve bir dayanışmanın uyanışı olacağına inanıyorum. Bu yazı; bir çağrı, bir hatırlatma ve bir 14- 15 köy halkına, muhtarlarına, Kastamonu Valisine, Kastamonu Milletvekillerine, Kastamonu ilgililerine açık mektup...

Bir belediye başkanı ile bir milletvekilinin görüşmesi kadar doğal bir şey varken, bunu sanki gizli bir pazarlıkmış gibi, sanki teröristle görüşülmüş gibi sunmak Kastamonu’ya zarar verir. Siyasetin kavgaya değil, hizmet yarışına yani rekabete dönmesi gerekiyor.

Köy yollarımız için yıllardır yazıp çiziyoruz, anlatıyoruz, konuşuyoruz. Sadece köy yolu mu Taşköprü Çiftlik Pazaryeri ve Tosya yolunun da genişlemesi gerektiğini söyledik durduk. Ekim Kasım aylarında köy yollarımız yeni yeni kumlanıyordu, ve yapılan yerler çok güzel oluyordu. Resim ve videoda...

   2014 Yerel seçimlerinde belediye başkan adayı iken Taşköprü Meydanına özel bir proje yapılması gerektiğinin altını çizmiş ve çay ocakları ve taksi durağının meydandan kalkması gerektiğini söylediğimde kızanlar olmuştu.

Kastamonu’nun Cuma günleri canlılığıyla bilinen ilçesi Taşköprü, Mayıs ayına rağmen adeta kış aylarının sessizliğine bürünmüş. Esnaf, satış yapmakta zorlanırken; vatandaş, ekmeği ertesi gün alıyor. İlçede ekonomik daralma gözle görülür hale gelmiş durumda.

İstanbul Silivri açıklarında 3.9 ile başlayan 6.2 ile zirve yapan ve art arda 5.9 ve 4’ün üzerinde 7 civarı depremle sarsılan İstanbul’u ve İstanbulluları Allah (c.c) korudu. İnşallah daha da korumaya devam edecektir.

Hani Su Görününce Teyemmüm bozulur ya, işte Milli Market çıkınca da online başka pazaryerlerinden alışveriş döneminin artık bitmesi gerekiyor. Çünkü artık Su göründü teyemmüm bozuldu…

Bu zaman her şeye ve geçmişe özlemi artırdı, artırmaya da devam ediyor. Zaten hep geçmişi özlüyorduk pandemi ve karantina günleri daha da özler olduk. Herhalde bir birlerimizden uzaklaştıkça geçmişe hasret daha da artıyor.

Her gün bir kardeşimiz, bir dostumuz, bir arkadaşımız veya bir tanımadığımız dünya hayatını tamamlayıp gerçek aleme yani Yaratana kavuşuyor.