GAFFAROĞLU

Merhaba kıymetli dostlar. Ben İstanbul’da doğmuş ve İstanbul’da büyümüş aslen Kastamonulu bir bireyim. Bu yazı çocukluğumdan itibaren içimde uhde olarak kalmış bir konuyu, dertleşme havasında sesli düşünme yazısıdır. Soru şu: Kastamonulular neden tutkun değiller?

Günler, günleri kovaladı. Zaman adeta Karaçomak deresi gibi aktı. Biz büyüdük, çocukluğumuzun tatilleri hatıralar haline geldi. Hem de çocuklarımıza anlattığımız maceralar şeklinde. Çok az, hatta minicik süslemeler katılmış olabilir. Aslında orijinal köy tatili anılarımıza çok tatlış dokunuşlar diyelim.

Yıllar, yıllar öncesinden kalan buğulu ve tozlu hatıralarımda, harman yerine ait bazı resimler saklanmakta. Yerlerde kilimler serilmiş, ama bir iki değil. Koca harman adeta kilim denizi. Evlerden siniler geliyor. Dizi dizi, deniz dalgaları gibi omuzlarda akıyor, gelip yığılıyor harman yerinde. Herkeste...

Bizler için oldukça bilgilendirici, heyecanlandırıcı ve yorucu geçen Kastamonu tanıma gezimizin ikinci kısmı için amcazadelerimiz ile anlaştık. İki araba ile yaşadıkları Ankara’dan gelip Taşköprü’müzün çıkışında bizi bekleyecekler. Sabah 4-5 gibi buluşarak birlikte Sinop ilimize geçecek kahvaltı ve sabah yüzme işini...

Bir ağustos akşamı, köyde ki evimizin önünde semaver çayı eşliğinde sohbet ederken söz gezmeye ve yeni yerler görmeye geldi. Şurası güzel, burası harika diye diye tüm Türkiye’yi dolaştık. Hem de bahçe kapısını bile açmadan. Sonunda şöyle bir fikir oluştu, madem gezmek...

Kıymetli dostum Ertuğrul Köse Beyin talep ve ısrarı ile başladığımız köşe yazıları serisi bildiğiniz üzere devam ediyor. Gurbette doğup büyümüş bir çocuğun hatıralarında kalan haliyle eski köy yaşanmışlıklarını yazmaya gayret ediyoruz.

Belki de farklılıkları için sevdim ben köyü. Ruhu vardı köyde ki insanların. Yalın ve sade ama içten. Kitaplardan okuduğum sosyal bilgiler başka. Bu köyde yaşayarak canlı okuduklarım bambaşkaydı.

Yün dediğin hayvanların sırtında şu kadarcık kıl. Bu çorap nasıl örüldü kafamda canlandıramadım. Elbette sordum. Anlatılanları bir türlü anlayamıyorum. En son kararımı verdim. Anneannem bu kılları önce tek tek düğümlüyor. Sonra annemin dediği çıkrığa bağlıyor. En son da kirmana takıyor....

Keşke bu satırları hiç yazmak zorunda kalmasaydık. Kaloriferli odamızda üzerimize hırkamızı alırken ellerimiz titremeseydi. Geçmiş olsun Türkiye. Geçmiş olsun Maraş, Antep, Adana, Diyarbakır, Hatay, Urfa, Adıyaman…

Kastamonu'muz başta olmak üzere bir çok ilin, yörenin düğün, imece, mevlüt ve kalabalık ortamların yöresel yemeklerinden olan ve memleketimizde her düğünün vazgeçilmezi olan KEŞKEK'in nasıl dövüldüğünü, nasıl pişirildiğini anlatan bir hikaye...

Kastamonu’da gezilecek yerler. Kastamonu’da bildiğimiz yerlerin dışında ailecek vakti geçirebileceğiniz doğa, tarih, at biniciliği, midilliler ile iç içe olacağınız mekanlar. Kastamonu misafirperverliğini ve halen yaşayan konakları görme fırsatları. Hiç aklınıza gelir miydi Kastamonu da at safarisi? Yüzlerce yıllık köklü bir...

Bu yazıda; Eski köy hayatı içinde geçen olaylar, örf ve adetlerimiz, gelenek ve göreneklerimiz, harman ve güz zamanı İstanbul'dan köyüne yaz tatiline gelen ve köy işleriyle tanışan bir çocuğun yaşanmış köy hikayesini ele alıyor

Makinadan çıkan ekini rüzgarın yardımıyla elekten geçirip yemlik ve unluk gibi ayırıyorlar. İçine karışan kaba ekin parçalarını da ayırıyorlar. Bu eleme esnasında tam kartpostallık resimler oluşuyor. Gözünüzde canlandırın. Ilgaz dağlarının uzantısı arkanızda. Çam ağaçlarıyla kaplı sıradağların oluşturduğu bir manzara. Elinde...

Çocukken her Anadolu’dan gelip gurbette tutunmaya çalışan ailelerin erkek çocukları için askerlik vazifesi gibi vatan vazifesi sayılan bir görev daha vardı. Yaz tatillerinde, akşam okul çıkışlarında, on beş tatilde kısacası her fırsatta simit, su satılır, bir berber de ya da...

Patatesli somunu yediniz mi? Hamur teknelerinde yoğurulan hamuru, somun ekmeği yapan, eski odun yakılan kara fırınları görme şansınız oldu mu? Bostandan çıkartılan taze patates francala ekmeğini arar mı? Kabalak otundan bir sofraya diz çöktünüz mü? Anadolu’ya taşınmış Orta Asya misafir perverliği...

Azık katmak mı? Bunu da ilk defa duyuyorum. Akşamları köye gelirken boyunlarında gördüğüm bez torbalar, azık torbalarıymış. Hemen heves ve heyecanla yükselttim sesimi. Yarın bende hayvana geliyorum!

Bir pazar sabahı erken vakit, sürekli olarak tekrar eden ama gittikçe yaklaşan bir ses işittim. Tık tıkıdı tık tıkıdı tıkkıdı tık tıkıdı… Ne oluyor diye baktım, eski büyük evin camından. Atlara binmiş başlarında kasketli ve değişik pantolonlar giymiş bir...

Yaşımız ufak, eski evdeyiz ya da o zamanki tabiri ile büyük evde. Aslında yaz tatilinde kısıtlı zaman sılaya ziyarete gelmişiz, misafiriz yani. İstanbul’dan gelmişiz ya, e birde büyük dedemiz Osman Efendinin adı var kimlikte. Çocukların ve kadınların giremediği, adamların odasında...