Çay Ocakları Şehirlerin Kalbidir (Çay Ocağı Hikayeleri)

Çay ocağı şehrin herhangi bir yerinde tanıdığımız bir dostu görünce kolundan tutup götürdüğümüz bir yerdir. Ayrıca memleketin gündemiyle ilgili en ilgisizinden en bilgilisine herkesin fikrini açıkça beyan ettiği tartışma platformlarının yaşandığı önemli mekanlardır..

Saatlerce beraber çalışıp hep görüşsek de arkadaşlarımızla daha anlatacak çok şeyimizin olduğunu kanıtlayan tabureler beldesidir.

İşsiz olduğumuzda veya umutsuz olduğumuzda bir bardak çayla veya oranın sıcaklığıyla teselliye dönüştürdüğümüz terapi salonlarıdır.

Köyün, kasabanın, şehrin nabzının attığı çay ocaklarını Doğu kültüründe geçmişten beri önemli bir yere sahip kıraathane kültürüyle beraber düşünmek gerekir. Dinimizin yasak ettiği kâğıt ve taş oyunlarına odaklı bir kazanç anlayışı olan kahvehanelere göre çay ocakları toplumun her kesiminin rahatsız olmadan gidebileceği mekânlar olarak düşünmeliyiz.

Bu küçücük mekân bazen insanları bunaltsa da geniş ve manzaralı çay bahçelerine göre sıcak ve samimi bir ortam oluşturması hasebiyle çok ama çok önemlidir.

Hiç tanımadığımız birisinin kendi hayatıyla ilgili anlattıklarına istemeden kulak misafiri oluruz sadece.

Çay ocaklarının sembol isimleri vardır. Onlar gelince atmosfer birden değişir, herkes onları merkeze alır ve onların az sonra mutlaka bir şeyler anlatıp bütün ilgiyi üzerine toplayacağını bilir.

Hele bir de o çay ocağının 2 neşeli müdavimi bir araya gelirse değmeyin oradakilerin keyfine.

Bazen çok abartmakla birlikte onlara takılmanın heveslisi de çoktur.

Ve her zaman kıyıda köşedeki taburelerin birinde sadece insanları izleyip ruhunu dinlendiren de vardır.

Günümüz insanının gelişen iletişim araçlarından gözlerini ayırmamaları çay ocağını da etkilemiştir.

Bununla birlikte kalmayıp sadece televizyon izleyen ve gazete okuyan, çay tabağının kenarını parasını bırakıp sessizce sokağın kalabalığına karışanların da mekânıdır çay ocağı.

Çayın demlendiği, bardakların yıkandığı, diafondan siparişlerin alındığı küçük bölümde; akşama kadar yüzlerce simayı izleyen ve onlarca huyluyu huysuzu tanıyan ocakçı, her daim sessizce etrafı izler.

O küçük bölmeden bizim fark edemediklerimizi fark eder. Çayımız artık demini almışken diyelim ki; bir çay ocağında çaya attığın şekeri karıştırırken sen de yukardaki manzaralara mutlaka şahit olmuşundur.

Sen de şahit olmuşsundur arkadaşlarına bir çay ısmarlamış olmanın tarif edilemez mutluluğunu(!).

Yaşatan o bir bardak çaya şekerini atarken hüzünlerini de şekerle beraber eritmeye çalışmışsındır mutlaka..

Yazan ve Araştıran: Ahmet Köse