İstanbul Dolmabahçe Sarayının Hikayesi (Dolmabahçe Sarayının Kısa Tarihi)

I. Abdülmecid, Dolmabahçe Sarayı’nın 1843 ve 1856 yılları arasında inşa edilmesini emretti. Padişah ve ailesi daha önce Topkapı Sarayı’nda ikamet etmekteydi, ancak Abdülmecid eski Beşiktaş sahil Sarayı’nın bulunduğu yere yakın bir yerde yeni ve modern bir saray inşa etmek istedi.

Bina, beş milyon Osmanlı altın lirasına (bugünkü dolarla yaklaşık 1,5 milyar dolar) veya 35 ton altına mal oldu. Bu miktar, yıllık vergi gelirinin kabaca beşte biri kadardı. Bina, aslında, büyük bir kağıt para sorunu olan tahribat ve dış kredilerle finanse edildi.

Dolmabahçe Sarayı altı padişaha ev sahipliği yaptı: Burada yaşayan son padişah, Halife Abdülmecid Efendi’ydi. Sarayın mülkiyeti, 3 Mart 1924’te yürürlüğe giren bir tüzük ile doğmakta olan Türkiye Cumhuriyeti’nin ulusal mirasına geçti. Yaz aylarında, Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucusu ve ilk Cumhurbaşkanı Mustafa Kemal Atatürk, sarayı cumhurbaşkanlığı konutu olarak kullandı. ve en önemli eserlerinden bazılarını sahneledi. Atatürk, tıbbi bakımının son günlerini geçirdiği bu sarayda 10 Kasım 1938’de öldü. Artık sarayı Milli Saraylar Müdürlüğü yönetiyor.

Dolmabahçe Sarayı’nın içi

Dolmabahçe Türkiye’nin en büyük sarayıdır. 45.000 metrekare (11.1 dönüm) alanı kaplar ve 285 ofisi, 46 salonu, 6 hamamı ve 68 tuvaleti vardır. Yeni bir sentez oluşturmak için Barok, Rokoko ve Neoklasik dönemlere ait eklektik unsurlar tipik Osmanlı mimarisiyle birleştirilmiştir.

Tanzimat döneminde, sarayın mimarisi ve dekoru, Avrupa tarzlarının ve normlarının Osmanlı kültürü ve dekoru üzerindeki artan etkisini temsil eder. Dış cephe, özellikle Boğaz’dan, iki yan avant kolordu ile büyük bir avant-kolordu ile ayrılmış klasik bir Avrupa iki kanatlı yapıyı göstermektedir.