Eşlerimizi İş Arkadaşı gibi mi Yoksa Yol Arkadaşı olarak mı Görmeliyiz?

EŞLERİMİZ İŞ ARKADAŞIMIZ DEĞİL, YOL ARKADAŞIMIZDIR

Günümüzde insanlar genellikle eş seçimi yaparken nefsî veya çıkar amaçlı hareket ediyorlar. Bu da haliyle ileride krize neden oluyor. Seçilen eş, bir ömür boyu beraber yaşanacak, çocuklarının annesi/babası olacak, her halükarda senin yanında, sana destek olacak biri olmalı. Elbette ki herkesin ayrı zevk ve yaşantıları olabilir. Ancak bu eş seçiminde de dinimizin kıstasları var ve onlara uyulmalıdır. Peygamber Efendimiz (sas) eş seçimi ile ilgili olarak şöyle buyuruyor:

“Bir kadın, şu dört şey için nikahlanır; ya malı için, ya soyluluğu için veya güzelliği için yahut da dindarlığı için alınır. Siz dindar olanını alın, eliniz dert görmez.” (Müslim, Nikah, hno: 53).

Dinini yaşayan bir eş, tüm ilişkililerini Allah’ın cc rızasını gözeterek yapacağından, hakkaniyete riayet edeceğinden hayırlı/iyi bir eş olur. Dünya malı geçicidir, güzellik geçicidir, asalet de yıpranabilir ve geçicidir. Ama din bakidir ve İslam kıyamete kadar baki kalacaktır.

Günümüzde evlilik bir hayat arkadaşlığı değil de sanki bir iş arkadaşlığı haline geldi. Sabahları erkenden karı koca işe gidiyor. Çocuklar kreşe veya okula bırakılıyor. Akşam herkes eve geldiğinde yorgun vaziyette oluyor. Alelacele bir yemek yeniyor. Sonra herkes odasına çekilip Ya televizyon izliyor, ya oyun oynuyor, ya da sosyal medyaya takılıyor. İletişim, sohbet, muhabbet yapılamıyor. Geç saatte yatılıp yarın rutin halinde yine aynı işler.

İletişim ve diyalog olmayınca haliyle sevgi, saygı, eğitim de olmuyor ve yavaş yavaş kayboluyor.

Ancak ailede ihtiyaçlar ve değiştirilecek ev, araba ve eşya gibi şeyler konuşuluyor. Halbuki yol arkadaşlığı sevgi, saygı, muhabbet ve iletişim gerektirir. Yol arkadaşlığı İslam Davası eksenli olmayınca kapitalist tüketim sistemi adeta aileyi rehin alıyor. Kapitalist sistemin/kültürün etkisinde kalan ailelerde de şu sorunlar kaçınılmaz oluyor:

1- Eşler arasında paylaşım azalır.
2- Karı koca birbirlerini eş değil de rakip olarak görmeye başlarlar.
3- Ailede yaşanan en küçük bir sorun bile krize dönüşebilir.
4- Çocuklar aile sıcaklığını hissetmediklerinden yanlış mecralara meylederler.
5- Eşler karşılıklı olarak ‘benim sana ihtiyacım yok ki’ mesajı verirler.
6- Ailede yaşanan sorunlardan en fazla çocuklar etkilenirler.
7- Birlikte yapılan faliyetler azalır, bitme noktasına gelir.

Peki bu kapitalist sistemin/kültürün etkisinden kurtulmak ve aileyi işlevsel mecrada tutmak için neler yapılabilir? Bununla ilgili de şu önerilerde bulunulabilir:

-Ailenin her bir ferdi birbirlerinin haklarına saygı göstermeliler.
-Özellikle eş seçiminde evlilik algıları değiştirilmeli ve Allah’ın cc rızası aranmalıdır.
-Eşler evliliği bir paylaşım ve dayanışma ortamı ortamı olarak görmelidirler.
-Eşler birbirlerine daima hakkı, adaleti söyleyip hatırlatmalıdırlar.
-Günün bir kısmında ilmi çalışma ve sohbetlere vakit ayırtmalıdırlar.
-Eşler İslamı doğru yaşamalı ve çocuklara örnek olmalıdırlar.
-Ailede yaşanan sorunları eşler uzlaşı içinde çözmeye çalışmalıdırlar. Sorun çözülemeyecek duruma geldiyse uzman bir aile danışmanından veya bir psikiyatristten destek almalıdırlar.

Unutulmamalıdır ki, yuvayı yıkmak çok kolay, kurmak ise çok zordur. Aileyi hiç olmayacak şeylerden dolayı yıkıp da şeytana o mutluluğu tattırmamak gerekir.

Bekir AYDIN
Aile Danışmanı & Yaşam Koçu