Hüseyin Akın

1297 doğumlu, Daday'ın Bolatlar köyünden Tüfenk lakaplı Ahmet Oğlu Ahmet, Birinci Dünya Savaşı'nda, Çanakkale' de 5. Kolordu 42. Alay 1. Tabur 4. Bölük piyade sınıfinda er olarak savaşırken yaralanmış ve 29.07.1915 tarihinde Cenup Grubu Sevk Mecruhin Hastanesi'nde şehit olmuştur.

Çanakkale Savaşı'nın en sağlam vesikası yine bu milletin hançeresinde düğümlenip göğsünde saklı olandır. Bütün sözlerden süzülüp de gelen, gözyaşının ve figanın özeti diyebileceğimiz hüznün haritasından bazı şeyleri okumak daha anlamlı ve hiç kuşkusuz daha anlaşılır olacaktır. Tanpınar'ın dediği gibi: Bu...

Kastamonu'nun Araç ilçesine bağlı Ilgaz Dağı eteklerinde kurulmuş olan Gūzlük köyü sadece güzellik ve şirinliği ile değil aynı zamanda Çanakkale'ye 25 evladını vermesiyle de ünlüdür.

Çanakkale’de Yedi Mehmed’in olduğu bir 57. Alay vardı. Öyle bir alay, yedi düvelde bile yoktur. Onun için bizim mangaya Yedi Mehmetler Mangası derlerdi. Manga kumandanımız ise Balıkesirli Mehmet Çavuş idi… İşte Yedi Mehmedler Hikayesi…

Birinci Dünya Savaşı’nınen kritik ve tarihi taçlandıran en olağanüstü cephesi hiç kuşkusuz Çanakkale Cephesi’dir. Türk milletinin sarsılmaz inancı, alt edilmez gücü bu zaferlere tescil edilmiştir

Kastamonu hitabesi sırasında İstiklal Marşımızın yazarı Mehmed Akif Bey, kırk yedi yaşında bulunuyordu. Vatanımızın, milletimizin, devletimizin sembolü ay yıldızlı bayrağımızın dalgalandığı her alanda okuduğumuz İstiklal Marşımız; bağımsızlığımızın tasdikli belgesidir.

Milli Mücadele döneminde yaptıkları fedakarlıklarla Kastamonu'lu kadınlar Kurtuluş Savaşının sembollerindendir.

Kastamonu Çatalzeytin Hamidiye köyü bundan yüz yirmi beş yıl önce kurulmuş. ilk yerleşimciler buraya Batum ve Gürcistan'dan gelmişler. Dört mahalleden oluşan bu köy muhacir köyü olarak anılıp tanınıyor.

Daha yeni evlenen İshak; İnebolu'dan, Kastamonu'da bir birliğe gönderilmiş, gittikten bir hafta sonra kaçarak köye geri gelmişti. Çünkü Şehri'yi çok seviyordu. Evlenmeden önce iki sene sevdalık çekmiş, beklemiş ama Şehri için yanıp tutuşmuştu. Kızın babası uzun zaman vermemekte direnmiş, sonunda...

Bir savaştan başka bir savaşa, bir cepheden başka bir cepheye koşturan Türk milleti için Birinci Dünya Savaşı ile Kurtuluş Savaşı ve Milli Mücadele Hareketi neredeyse birbirine eklemlenmiş tarihi süreçlerdir.

Çanakkale Türküsü'nde dile getirilen diri diri mezara konmak acaba ne ola ki diye hiç düşündünüz mü? Kefensiz toprağa girmeyi mi yoksa gençliğinin baharında nişanlıların, yeni evlilerin ya da sevdalıların hallerini mi anlatır diye düşünürken birden bir hatıra düştü kayıtlarımıza.

Seferberlik hareketi başladığı sıralarda Anadolu’nun birçok yerinde olduğu gibi Kastamonu’da da, eşini dostunu, ana babasını bırakıp cepheye gitmek üzere yola çıkıp dönenlerin hikayeleri olduğu gibi, gidip te dönmeyenlerin ve hiç haber alınamayanların hikayeleri de dilden dile, kulaktan kulağa dolaşır. İşte...

Milli Mücadele yıllarında Tosya'da 200 katırıyla Ekmekçi Ahmet Ağa, 150 katırıyla Cezarin Köymen Ali, 50 katırıyla Gemicioğlu İsmail Çavuş köyünden-şehrinden yüzlerce Tosya'lı, İnebolu'dan Haymana Ovası'na kervanlar halinde gece-gündüz demeden cephane taşıdılar.

Kastamonu ve onun kahramanlığından söz açıp da mücadelenin manevi kalesi Nasrullah Camii'nden ve Kurtuluş Savaşı'nda, Milli Mücadele'de Anadolu'nun birçok yerinden olduğu gibi buradan da halkı uyarıp mücadeleye teşvik eden Mehmet Akif 'den bahsetmemek elbette uygun olmaz.

Yeğenleri deprem bölgesinde enkaz altında kalan yazarımız Hüseyin Akın'dan duygu dolu bir yazı...

Kastamonu halkının toprağına ve bayrağına karşı her türlü açık ya da sinsi düşmanlığa karşı nasıl hazırlık olduğunu göstermesi bakımından "Cuma Talimleri" müstesna bir örnektir.

Kastamonu insanı tarih boyunca ayağını bastığı toprağı mukaddes bilip istilacı ve sömürücü düzenlere karşı kafa tutmuş düşman karşısında sıra dağlar gibi durmuştur

Bir ülkenin gençleri o ülkenin sadece geleceği değildir elbette, aynı zamanda halihazırdaki gücü kuvveti ve potansiyelidir. Yaş gruplarına göre bir milletin ömrünü taksim etmek eski ve bir o kadar da yıpranmış bir alışkanlık. Bu anlayış çerçevesinde dedeler geçmişi, oğullar geleceği...